Kitap hakkında: 2016 / Mukus, tüm tezahürleri ve dışa akışlarıyla "uygunsuz bir fenomen" olarak adlandırılabilir. Yapışkan, viskoz ve amorf maddeler; titreyen ve elastik pıhtılar - protolife topakları; viskoz karışımlar, kolloidler ve emülsiyonlar; silt, çamur, bataklık. İnsanların algıyı şematize etmesinin olağan yolları açısından bakıldığında, bunların hepsi yaşamın marjinalliğidir, uzun süre felsefenin, sanatın, edebiyatın ve hatta bilimin de çevresinde kalan onun israfıdır. Ancak varoluş, insan merkezli yanılsamalardan arındırıldıkça, mukusun ebedi dönüşü daha takıntılı ve yoğun hale gelir. Ya mukusun temel maddeselliği, daha önce yalnızca imtiyazlı varlıkların ve konuların payına düşen hakları alırsa? O halde mukus gerçekliğin yapısı hakkında ne "anlatabilir"? Amerikalı filozof Ben Woodard'ın kitabı bu sorunun cevabını kavramsallaştırmaya adanmıştır. Bu kavramsallaştırmanın itici gücü, dinamikleri bireyleşme ile bireysellik, inorganik ile organik, homojenlik ile bunun aracılığıyla ortaya çıkan heterojenlik arasındaki ayrımları istikrarsız hale getiren, sümüksü bir varoluşa eşlik eden dağınık, bireysel olmayan bir yaşamın dehşetidir. Biçimi “karanlık vitalizm”dir; buna göre zaten ayırt edilemeyenler, ağ dolaşması (karmaşıklık yerine), katlama-açma (gelişme yerine) ve tekrarın yayılması yoluyla uzay ve zaman güçlerinin etkisi altında daha sonra farklılaşır. (yapı yerine patolojiyi güçlendirmek). Materyaller arasında filmler ve korku edebiyatı (W. H. Hodgson ve H. P. Lovecraft'tan Thomas Ligotti'ye), 19. yüzyıl doğa felsefesi, çizgi romanlar, spekülatif gerçekçilik, modern bilim ve video oyunları yer alır..